De Sheltie is afkomstig van de Shetland Eilanden, waar de kleine schapen, pony’s en het vee een aparte evolutionaire geschiedenis doorgemaakt hebben, te wijten aan hun isolatie.

Op deze eilanden, zo’n 80km verwijderd van de noordkust van Schotland, werd een kleine hond verkozen, omdat het goedkoop in voeding was, en niet teveel ruimte in beslag nam in de kleine Crofts of Toons, zoals de boerderijen er genoemd werden, vandaar de vroegere naam ‘Toonie dog‘.

Velen hebben het misverstand gehad dat het de taak van de Sheltie was, een herdershond te zijn, en hem te vergelijken met een Border Collie. Dit is echter nooit het geval geweest. Het is een mythe dat de Shelties kilometers ver over de eilanden werden gestuurd om de schapen te hoeden.

De Sheltie kwam tot zijn recht rond de Croft, dreef de schapen weg, in tegenstelling tot verzamelen en bewaakte de niet-omheinde groentetuinen van de boeren tegen verdwaalde schapen die een makkelijke maaltijd probeerden te krijgen van de gewassen.

Men kan slechts beamen dat er in het temperament weinig veranderd is, de Shelties van vandaag zijn notoir vocaal en hebben hun bewakingsinstinct behouden, en niemand is toegelaten op hun grondgebied zonder dat opgewonden geblaf.

De Sheltie is ongetwijfeld geëvolueerd uit verschillende rassen: King Charles Spaniël, de Yakki uit Ijsland, de Noorse Buhund, de Pomeranian en de opzettelijke introductie van de werkende Collie voor een beter werkvermogen bracht meer eenheid in het type maar verhoogde ook zijn grootte.

Zo komt het dat er velen, als zij een Sheltie zien, roepen: kijk, een kleine Lassie!!!!